Ölülerle Konuşmak
Ölülerle konuşma arzusu, insanlık tarihi kadar eskidir. İlkel çağlarda avcılık kabileleri, uğursuz saydıkları nesnelere tılsımlar yaparak atalarının ruhlarını sakinleştirmeye çalıştı. Antik Mısır’da ölen krallar, ölünün yaşam boyu kazandığı erdemlerin yazılı olduğu kitabeler aracılığıyla öteki dünyada rehberlik edileceğine inanıldı. Orta Çağ’da Avrupa’da seanslar düzenleyen medyumlar, mum ışığının titrek gölgeleri arasında avaz avaz çağrılar yaparak “kanal” kurduklarını iddia etti. Bu ritüeller, kayıplarıyla baş edemeyen topluluklara teselli sunmak ve ölümün yıkıcılığını hafifletmek amacıyla var oldu. Teknolojinin gelişimiyle ölüm, sessiz bir dijital varlığa dönüştü. Fotoğraflar, ses kayıtları, yazılı mektuplar ve sosyal medya paylaşımları, gidenlerin geride bıraktığı dijital anılardı. 21. yüzyılda ise yapay zekânın yükselişi, bu anıları anlamlandırmanın ötesine geçti. Artık ölen kişinin betimlenen kişiliğini, tercihlerini, konuşma tarzını modellemek mümkün hâle geldi. Büyük veri anali…
